Het is alweer zes jaar geleden dat de gemeente Hengelo haar inwoners vroeg om mee te denken over een nieuwe bestemming voor de voormalige bibliotheek aan de Vondelstraat. Dat leverde tientallen suggesties op. Maar verder is het nooit gekomen.
De Hengeloërs wisten wel wat er met het oude gebouw moest gebeuren. Een uiterst kleine greep uit die 76 ideeën: theater, museum, kunstzaal, wooncomplex. In het stadhuis waren ze er in 2015 wel uit: het werd wonen. Want er was genoeg belangstelling voor appartementen bij de binnenstad, het gebouw zou daarom worden verkocht aan een projectontwikkelaar.
Positieve impuls
De nieuwe bestemming zou ‘een positieve impuls geven aan zowel de binnenstad als voor omwonenden’, schreef de gemeente aan de buurtbewoners. Mocht er overeenstemming komen met een investeerder, dan kon het pand medio 2017 worden verkocht, lazen ze. Het bewonersoverleg van de Dichtersbuurt reageerde verheugd op het nieuws.
Maar eerst wilde de gemeente de oude bieb zelf nog even gebruiken in verband met de renovatie van het stadhuis. En toen werd het stil rond het historische gebouw, en die stilte duurt nog altijd voort. Het pand wordt overigens nuttig gebruikt, want hier is een deel van het gemeentearchief ondergebracht. En dat zal er nog wel een half jaar blijven, is de inschatting van archivaris Niels Bakker.
Gemeentemonument
Maar daarna wordt weer naar een nieuwe invulling gekeken, zegt een woordvoerster van de gemeente. „We gaan opnieuw kijken naar mogelijkheden, kansen en behoeften.” Die voorkeur voor een woonbestemming is inmiddels verdwenen, alles is straks weer mogelijk in het gebouw, eigendom van de gemeente. „Het is ook een gemeentemonument, daar willen we zorgvuldig mee omgaan.”
Gemeentearchivaris Bakker heeft in elk geval geen haast, want werken in de bibliotheek, dat bevalt hem best. Een deel van het gemeentearchief is inmiddels weer terug naar een splinternieuwe en uiterst moderne archiefruimte, maar aan de Vondelstraat ligt het grote bouwarchief nog: 800 meter met bouwdossiers, die het komende halfjaar gedigitaliseerd moeten worden.
Bijzondere sfeer
Het historische karakter van het pand weet hij te waarderen. „Ik werk hier inmiddels enkele jaren en ik kom er graag, het heeft een bijzondere sfeer. Er is hier ook niet zoveel veranderd, het pand is nog grotendeels intact met veel authentieke details en de oude boeken- en tijdschriftenkasten staan er ook nog. We moeten dit gebouw in ere houden, zodat je die oude sfeer kunt blijven proeven.”
Storkgebouw
Coen Stork en zijn vrouw Helena Albertina Waller zijn de grondleggers. Ze stelden bij hun zilveren huwelijksfeest 50.000 gulden beschikbaar voor een openbare leeszaal en bibliotheek, die in 1919 werd ondergebracht in een Storkgebouw. Maar er moest natuurlijk een nieuw gebouw komen en over de plek werd vele jaren gesteggeld. Want Stork had Tuindorp ’t Lansink in gedachten en de gemeente had een voorkeur voor het dorpscentrum.
Architect Beudt
Het kwam tot een compromis: de Vondelstraat. Architect Beudt zette het gebouw op papier in de stijl van de Amsterdamse School en op 31 mei 1930 had de feestelijk opening plaats. Generaties Hengeloërs zouden hier hun boeken komen lenen. Dat zou zo blijven tot 1986, toen de verhuizing plaatshad naar het toenmalige nieuwe stadskantoor. De Bethel Pinksterkerk werd de nieuwe huurder van het oude biebgebouw. De kerkgemeenschap verhuisde begin 2015 omdat de gemeente het pand graag wilde verkopen.
En nu volgt een nieuw onderzoek naar de invulling. Buurtbewoner Wybo Miedema vraagt zich af of een woonbestemming kansrijk is, vanwege de status van gemeentemonument. „Lastig om er dan appartementen in te bouwen, want dan moeten er veel grotere ramen in en dat doet afbreuk aan het uiterlijk.” Hij is één van degenen die zes jaar geleden reageerden op de oproep voor een nieuwe bestemming: als voorzitter van ‘verzamelmuseum’ Muveron leek die ruimte hem wel wat.
Wijkracht
Het gebouw heeft verschillende andere mogelijkheden dan wonen, zegt Miedema. Hij noemt bestemmingen als Wijkracht, onderkomen van de buurtvereniging of Museum Hengelo. Zelfs een concertzaaltje zou kunnen. In elk geval is hij blij met het gemeentearchief, want dat betekent dat het pand goed wordt onderhouden. „Geen lekkages, de verwarming doet het: een gunstige ontwikkeling voor het behoud. Want daar is uiteindelijk het badhuis aan ten onder gegaan, en het Vereenigingsgebouw bijna…”
Bron www.tubantia.nl
